آب شامل طیف وسیعی از مواد حل شده در آن است . نوع ، مقدار و عناصر موجود در منابع آب به سنگها و خاکهایی که در مسیر عبور آب قرار گرفته بستگی دارد . سختی اندازه گیری یون های دو ظرفیتی فلزی موجود در آب به ویژه کلسیم و منیزیم و تا حد کمتر، آلومینیوم، باریم، مس، آهن، کلسیم و روی است.این عناصر عمدتا به عنوان هیدروکسید، کربنات و نمک بی کربنات وجود دارند.
• سختی (KH) : از کربنات کلسیم (CaC03) و بی کربنات کلسیم (CaHC03) مشتق شده است و به آسانی توسط جوشاندن آب حذف می گردد .
• سختی دائم : شامل فلزات غیر کربنات (e.g. magnesium) نمکها، سولفات، نیترات، کلریدها و سیلیکات، که از راه حل های جوش حذف نمی شود .
• سختی کل : مجموع سختی موقت و سختی دائم را سختی کل یا عمومی نامیده و به اختصار (GH) می گویند .
سختی را اغلب با مقیاس وجود ترکیب کربنات کلسیم (میلی گرم در لیتر ) بیان می کنند / اما چند مقیاس دیگر نیز وجود دارد .
در آلمان مقیاس سختی درجه (ODH) است که معمولا توسط علاقمندان به آکواریوم در سراسر جهان نیز استفاده فراوانی می شود.
آب با مقدار سختی کمتر از 50 میلی گرم در لیتر (3 درجه DH)" آب سبک" نامیده می شود . در حالی مقدار بیش از 300 میلی گرم در لیتر (18 درجه DH) "آب سخت" نامیده می شود .
نیاز ماهی ها :
سختی قابل قبول برای ماهی های آکواریومی معمولا بین 50 تا 400 میلی گرم کربنات کلسیم در لیتر می باشد (3-22 درجه DH). اما جهت حفظ PH پایدار و ظرفیت بافری خوب در محیط بسته ای مانند آکواریوم بهتر است محیط دارای سختی ایده آل 100 میلی گرم درلیتر یا 5.5درجه DH باشد .
ناهنجاری ها :
