سایت جامع ماهیان زینتی

مهمترین عامل استرس زا بر موکوس بدن ماهی را می توان به حمل و نقل نامناسب ماهی با دست و درمانهای شیمیایی عنوان کرد که موجب آسیب جدی به لایه موکوسی سطح پولک ها گشته که ضمن بروز مشکلات ذکر شده قبل باعث از بین رفتن حالت لیزی بدن ماهی و تلف شدن انرژی زیاد توسط ماهی در هنکام شنا می گردد

1. موکوس (Mucus)

هرعامل استرس زا می تواند اثرات شیمیایی خواصی بر موکوس بدن ماهی داشته باشد که این خود مقدمه ایست بر تخریب این لایه و ورود اجرام بیماریزا به بدن .استرس می تواند با اثر بر موکوس فشار اسمزی را کاهش داده و  بالانس الکترولیت های بدن (سدیم ، پتاسیم و کلر)  را به حالت آشفته ای در آورد.

مهمترین عامل استرس زا بر موکوس بدن ماهی را می توان به حمل و نقل نامناسب ماهی با دست و درمانهای شیمیایی عنوان کرد که موجب آسیب جدی به لایه موکوسی سطح پولک ها گشته که ضمن بروز مشکلات ذکر شده قبل باعث از بین رفتن حالت لیزی بدن ماهی و تلف شدن انرژی زیاد توسط ماهی در هنکام شنا می گردد

2. پولک و پوست

در جابجایی ماهی به خصوص در حالت حمل و نقل با دست  آسیب فراوانی به پوست و پولک های ماهی خواهد آمد

آثار بریدگی و جراحت در پوست ماهی ویا کنده شدن پولک ها و معیوب گردیدن آنها چه بر اثر جابجایی باشد و چه در تقابل با سایر ماهیان ( جنگیدن با ماهیان دیگر بر سر قلمرو ، غذا ، جنس مخالف و ....) و یا حمله انگلها ، میتواند مکان مناسبی برای ورود سایر ارگانیسم های بیماریزا به بدن از جمله باکتریهای مضر  ( از عوامل به وجود آمدن عفونت های خطرناک ثانویه در اغلب بیماری ها)  باشد.

3. تولید پادتن:

استرس دمایی (به خصوص در درمانها که با کاهش یا افزایش محصوص دما روبرو هستیم) می تواند تاثیر به سزایی جهت ساخت و آزاد سازی پادتن توسط بدن بر علیه اجرام بیماریزا داشته باشد .

این عامل در دراز مدت به شدت بر کاهش کارایی سیستم ایمنی بدن ماهی تاثیر گذاشته و شانس ورود ارگانیسم ها را به بدن ماهی افزاش می دهد