اثر استرس بر لایه های حفاظتی بدن ماهی
مهمترین عامل استرس زا بر موکوس بدن ماهی را می توان به حمل و نقل نامناسب ماهی با دست و درمانهای شیمیایی عنوان کرد که موجب آسیب جدی به لایه موکوسی سطح پولک ها گشته که ضمن بروز مشکلات ذکر شده قبل باعث از بین رفتن حالت لیزی بدن ماهی و تلف شدن انرژی زیاد توسط ماهی در هنکام شنا می گردد
- موکوس (Mucus)
هرعامل استرس زا می تواند اثرات شیمیایی خواصی بر موکوس بدن ماهی داشته باشد که این خود مقدمه ایست بر تخریب این لایه و ورود اجرام بیماریزا به بدن .استرس می تواند با اثر بر موکوس فشار اسمزی را کاهش داده و بالانس الکترولیت های بدن (سدیم ، پتاسیم و کلر) را به حالت آشفته ای در آورد.
مهمترین عامل استرس زا بر موکوس بدن ماهی را می توان به حمل و نقل نامناسب ماهی با دست و درمانهای شیمیایی عنوان کرد که موجب آسیب جدی به لایه موکوسی سطح پولک ها گشته که ضمن بروز مشکلات ذکر شده قبل باعث از بین رفتن حالت لیزی بدن ماهی و تلف شدن انرژی زیاد توسط ماهی در هنکام شنا می گردد
- پولک و پوست
در جابجایی ماهی به خصوص در حالت حمل و نقل با دست آسیب فراوانی به پوست و پولک های ماهی خواهد آمد
آثار بریدگی و جراحت در پوست ماهی ویا کنده شدن پولک ها و معیوب گردیدن آنها چه بر اثر جابجایی باشد و چه در تقابل با سایر ماهیان ( جنگیدن با ماهیان دیگر بر سر قلمرو ، غذا ، جنس مخالف و ....) و یا حمله انگلها ، میتواند مکان مناسبی برای ورود سایر ارگانیسم های بیماریزا به بدن از جمله باکتریهای مضر ( از عوامل به وجود آمدن عفونت های خطرناک ثانویه در اغلب بیماری ها) باشد.
- تولید پادتن:
استرس دمایی (به خصوص در درمانها که با کاهش یا افزایش محصوص دما روبرو هستیم) می تواند تاثیر به سزایی جهت ساخت و آزاد سازی پادتن توسط بدن بر علیه اجرام بیماریزا داشته باشد .
این عامل در دراز مدت به شدت بر کاهش کارایی سیستم ایمنی بدن ماهی تاثیر گذاشته و شانس ورود ارگانیسم ها را به بدن ماهی افزاش می دهد
